Naar Cairns

Help! De grootste krokodil ooit geschoten ( bijna 9m) en dan nog door een vrouw!

Het dinolabo

De smalle weg naar Cairns

Windmolenpark

8 april - 15 april 2007

Zondag deden we nog wat inkopen en gingen we tanken om alweer aan een lange tocht te beginnen. We reden van Katherine 639 km naar Three Ways. Daar sloegen we linksaf en verbleven op een restarea.
Maandag reden we 662 km tot Mount Isa, een lange baan rechtdoor. We verbleven er op een mooi campingske met een ijskoud zwembad. Een eerste echte verfrissing sinds lang.
Dinsdag bezochten we het Riversleigh Fossil Centre. Daar zijn fossielen tentoonsgesteld van de vroegere inheemse fauna, zoals reusachtige wombats, emoes, buidelleeuwen, enz. Om 10u begon er een rondleiding in het laboratorium, wat heel interessant was. Daarna begonnen de problemen. We gingen naar een garage omdat er iets rammelde aan onze bus. Ze hebben dan ergens wat rubberkes vervangen en vroegen veel te veel geld voor 1 uur werk. We reden weg en hoorden het gerammel nog altijd. Redelijk kwaad omdat ze ons weer in het zak wilden zetten, reden we terug naar de garage. Na veel discussie hebben aan onze wagen gewerkt en het gerammel was dan toch min of meer gedaan. Daarna hebben we nog een Frans koppel afgezet aan de camping die net hun wagen naar het autokerkhof hadden gebracht. Dus wij mogen niet klagen. In de late namiddag reden we 110km tot Cloncurry en sloegen we weer eens linksaf.
Woensdag reden we 406 km tot Normanton, waar we eens rechts afsloegen. Vandaar was het nog 708 km naar Cairns. Onderweg verbleven we weer op een restarea, maar deze keer lag ze net naast de baan. Roadtrains passeerden hier de hele nacht en het is precies of er een vliegtuig landt naast de wagen.
Donderdag vertrokken we vroeg in de morgend. Het laatste stuk ging via heuvels en haarspelbochten tot in Cairns. Het was een hele aanpassing om zoveel bochten te nemen op een korte afstand. Normaal deden we 1 bocht om de 100 km. Ook al regende het pijpenstelen, het landschap deed ons denken naar Nieuw-Zeeland. In Cairns aangekomen gingen we onmiddellijk naar het infocentre en hingen we overal papieren omhoog om onze auto te verkopen.
Vrijdag gingen we alle interimbureaus af voor werk. In Forde Interim hadden we direct prijs. We konden direct gaan voor een interview en mochten zaterdag aan ons eerste jobke beginnen. We hadden nog meer geluk want we konden onze auto tonen aan een Engels koppel die in een buske geinteresseerd waren.
Zaterdag lieten we ons buske aan een louche Franse typ zien. Hij kocht buskes op voor weinig geld en verkocht ze dan door voor veel meer. Daarna moesten we zwarte schoenen, zwarte broek en een wit hemd gaan kopen om in het Convention Centre op te dienen. Het toppunt was dat we net alles gekocht hadden en daar een uniform kregen!
Zondag deden we de was, gingen op internet, naar de winkel,... met andere woorden moederke en vaderke gespeeld.

Kakadu National Park

Yellow Waters

White Bellied Sea-eagles

Kingfisher

Gungurui lookout

7 april 2007

Om halfzeven 's morgens stonden we paraat om aan de ochtendcruise over Yellow Waters te beginnen. Het was echt mooi om te zien hoe de zon opkomt over de Alligator River en zijn omringende wetlands. Vanop de boot konden we het NP tot leven zien komen. Behalve de zoutwaterkrokodil, want die lag nog ver in dromenland tussen de grassen en de modder. We zagen wel veel vogels die al wakker waren, waaronder de Jabiru die een nest aan het bouwen was, de White Bellied Sea-eagle, 3 soorten Kingfishers, Whistling Ducks en nog vele andere. Vroeger leefden er ook Aboriginals in deze regio. Om vrouw te worden moesten meisjes een rifle snake vangen en de kop eraf bijten. Zo bewezen ze dat ze klaar waren om te jagen en voedsel te verzamelen voor de rest van de stam. Normaal zijn er ook verschillende wandelpaden, maar daar zijn we los overgevaren. Er stond dus nog steeds veel water, ondanks dat het in de afgelopen dag reeds 2 meter was gezakt. Na deze tocht reden we nog naar 2 attracties die open waren. De eerste was Gungurui, waar we naar een lookout klommen. Daarna wandelen we ook nog even naar de South Alligator River. Het volgende uitijkpunt was Bukbukluk, ons laatste uitzicht over Kakadu NP. We reden het park uit naar Katherine, waar we nog een plonske deden in het zwembad van onze favoriete camping.

Jumping crocodiles, snakes en Tommekes

Nourlangie Rock

Lightning man

6 april 2007
Om 9u stapten we op de boot voor de Jumping Crocodile Cruise. Op de Adelaide River leven zoutwaterkroko's die omhoogspringen als ze gevoerd worden, echt geweldig spectaculair! De eerste die we zagen was een gigant van meer dan 5m, maar had maar 1ne poot. Het volgende krokodilleke was veel kleiner en nog maar 10 jaar oud, maar zeker niet minder gevaarlijk. De kroko's vonden de varkenskoteletjes precies lekker, anders zouden ze zo niet springen. We hebben ook gehoord dat er dit jaar weer enkele toeristen op hun menu gestaan hebben. Verder zagen we ook nog een aantal arenden en valken, die zeker niet moesten onderdoen voor de kroko's. Na dit avontuur reden we rechtstreeks door naar Bowali Visitor Center. Daar vertelden ze ons welke attracties open waren in het park en bekeken we een video over de zeldzame vogels die er leven. Onze volgende bestemming was Nourlangie Rock. Eerst beklommen we een lookout die ons een mooi uitzicht gaf over de rots en omgeving. Daarna wandelden we rond de rots met zijn Aboriginal shelter en rotsschilderingen. We kampeerden in Cooinda, waar de meeste faciliteiten nog wat last hadden van de recente overstromingen. Na het eten gingen we een pintje drinken in de pub. Maar de weg ernaartoe was niet zonder gevaar! We liepen op het voetpad richting pub en ineens kreeg ik een duw, vloog opzij en zag Tom in het rond springen. Echt grappig, totdat ik de slang zag waar hij op had getrapt! Gelukkig had het beestje niet gebeten en kwamen ze er alletwee met de schrik vanaf. Een pintje om te bekomen was wel vandoen!

Terug de toerist uithangen

Dinner met een view

Zonsondergang op de Wetlands

Visjes eten geven

5 april 2007

Om 9.15u waren we al aan Aquascene in Darwin centrum om de vissen eten te geven. We moesten onze schoenen uit doen en in het water gaan staan. Elke dag komen bij hoogtij 100den vissen de haven binnen en kan je ze voeren en aanraken. Er zaten verschillende soorten: Milkfish, Catfish, Stingrays, platvissen,... Het was echt leuk om eens gedaan te hebben.

In de namiddag zijn we naar het Museum and Art Gallery of the Northern Territory gegaan. De gallerij over de natuur van het Northern Territory was het tofste. We kregen er alle gevaarlijke beesten die hier leven te zien met wat uitleg over hoe ze aanvallen en wat bv het gif met u doet. De gallerij over cyclone Tracy was ook wel goed. De mensen hier moeten in 1974 ook de schrik van hun leven gehad hebben. Het oog van de cycloon ging dwars door Darwin en verwoestte de hele stad. Na het museum namen we afscheid van Darwin en reden we zuidelijk naar het Kakadu NP, de Arhnem Highway op. We stopten aan het infocenter van de Wetlands en Birdsanctuary en namen er nog enkele mooie foto's. Hier kampeerden we ook en konden van een mooie zonsondergang genieten. Natuurlijk moesten de 1000den mozzies roet in het eten gooien. Om 19u vluchtten we onze bus in en zelfs hier hebben we er zeker 30 doodgeslagen.

Afgeript!

4 april 2007
Ook vandaag begon de dag in mineur. Vannacht is er voedsel en drank uit de kampkeuken gestolen. Onze 30-pack met pinten was ook gepikt!!! Serieus afgeript dus! Maar het werd nog erger. We gingen klagen bij de campingbazin en die zij simpelweg dat ze er niet kon aan doen. Na het ontbijt namen we afscheid van onze Canadese vrienden en reden naar het Casuarina shopping center. Om onze olie en oliefilter te laten vervangen, reden we eerst 4 garages af, voor we er 1 vonden die tijd voor ons had, vanwege het drukke paasweekend. Bij de K-Mart wouden ze ons helpen, als ze een gaatje vonden in hun drukke werkschema. Voor ons zat er dus niets anders op dan een hele namiddag is het shopping center rond te lopen en te wachten. Om 16u was onze auto klaar en lieten bij een bandencentrale 1 band vervangen en uitbalanceren. Daarmee stond onze bus klaar om naar Cairns te rijden. Daarna gingen we nog even naar Doctor's Gully om de visjes te voeden. Helaas was Aquascene niet open, maar er zwommen toch een paar vissen rond. Wanneer dat we terug naar onze auto liepen, zagen we dat er een haarspeld in onze nieuwe band stak, ongelooflijk maar waar! Gefrustreerd reden we terug naar onze camping, waar we een hele avond met een Duits koppel hebben gekaart. Spijtig genoeg zonder pinkes!

Haar afdoen en werk zoeken

29 maart- 3 april 2007
Donderdag vertrokken we op de camping en trokken de stad in. We gingen enkele backpackers af om te kijken tegen welke prijs de buskes en auto's gaan. Daarna maakten we een flinke wandeling naar de haven en haar verschillende dokken in de hoop werk te vinden. Maar helaas was er niks te vinden, geen schepen en geen mensen. We gingen ook enkele reisbureaus af om te vragen hoeveel een vlucht naar Cairns kost. Uiteindelijk bleek het veel voordeliger te zijn om met de auto naar daar te rijden. We gingen nog naar het interimbureau extramen om te horen of ze geen hulp konden gebruiken bij de parelvissers. Vrijdag maakten we onze cv en stuurden die door naar verschillende interimbureaus. We gingen weer alle backpackers af en belden naar de mensen die werkkrachten nodig hadden. Maar weer geen succes. Zaterdag keken we naar de jobaanbiedingen in de weekendkrant en belden weer alles af. Een dame nodigde ons uit voor een gesprek de volgende dag. Voor de rest gingen we nog elk hotel in de stad binnen en vulden overal formulieren in, maar nergens konden we beginnen. Het sollicitatiegesprek van zondag bleek niets voor ons te zijn, want ze zochten naar subcontractors. De rest van de dag deden we de was en relaxten in en naast het zwembad. 's Avonds zijn we nog een pintje gaan drinken en gingen we naar Pan's labyrinth kijken in de stadscinema. Maandag gingen we nog naar 2 interimbureaus maar die hadden ook geen werk. We gingen ook alle pubs en restaurants af, maar overal hoorden we hetzelfde: vul deze papieren in en we bellen jullie wel binnen een paar weken. Na onze lange zoektocht naar werk, zonder succes, waren we echt teleurgesteld...

Litchfield NP

Buley rockhole

Termietenheuvels

Florence Falls, waar we onder zwommen

Rangers die met vuur spelen

Wangi Falls

28 maart 2007

Toen we de afslag voor Litchfield NP zagen, sloegen we toch eens af om te horen of er iets open was. In Batchelor kregen we te horen dat alles open was, maar dat je nergens mag zwemmen. Wij hebben dan toch besloten om het park te bezoeken en het beloofde een mooie dag te worden. We reden door het Moesson regenwoud naar de Magnetic Termite Mounds. Dit zijn gigantische termietenheuvels van soms dan 2 meter hoog. Ze hebben een Noord Zuid orientatie, zodat de temperatuur gecontroleerd kan worden en de hele dag constant blijft.
Het Buley Rockhole bestaat uit kleine watervalletjes met daaronder kleine poeltjes. Perfect om af te koelen dus! Wij zijn er toch eens ingesprongen, ook al mocht het niet omdat er te veel stroom stond en er gevaar was voor zoutwaterkrokodillen in het hele park. Iets verder lagen de Florence Falls die we vanop een uitkijkpunt konden bekijken. Daarna gingen we via de 135 trappen naar beneden en zwommen we in de pool. We zwommen zelfs onder de watervallen door, wat wel serieus werken was om er te geraken! Maar het harde werk werd beloond, want het was een fantastisch gevoel om achter de waterval te staan. We namen een andere weg terug naar de parking en passeerden 2 soorten regenwoud. In de ene was de luchtvochtigheid 100% en 33 graden en in de 2de was de luchtvochtigheid 80% en veel warmer. Maar zweten doe je hier overal even hard! De Tolmer Falls waren de volgende attractie. Onderaan de waterval leven er zeldzame vleermuizen in een grot. Onderweg naar de Wangi Falls zagen we opeens een slang over de weg kronkelen. Toen ze onze auto zag zette ze haar recht en wou aanvallen. Als we in de achteruitkijkspiegel keken was ze ineens weg. Wij dachten dat ze aan onze auto was gaan hangen om wraak te nemen. Gelukkig hebben we ze niet meer teruggezien! De Wangi Falls waren de moeite om de dag mee af te sluiten.

Katherine Gorge

Child's python

Katherine Gorge

27 maart 2007

Eindelijk konden we de boottocht doen in de Katherine Gorge. Om half 8 's morgens stonden we aan Maud Creek, waar we overgezet zouden worden door een toeroperator. Natuurlijk was juist al het water dat op de weg stond verdwenen en konden we het park bereiken met onze auto. Omdat er veel water in de Gorge stond, deden we een tocht met een powerboot. Deze kan de rapids en de grote stroming wel trotseren. Ze raceten met ons langs de verschillende gorges. Spijtig genoeg kregen we er maar 3 te zien, want verder varen zou te gevaarlijk geweest zijn door de sterke stroming. De gorges zelf waren wel heel mooi. Aan 1 van hen hangt een Romeo en Julliet-verhaal vast. Een aboriginal van een stam was verliefd op een meisje van een andere stam, maar ze mochten absoluut niet bij elkaar blijven. Ze zijn dan samen gevlucht naar een enorme rots en sprongen in het water van de Katherine River. De boottocht was echt de moeite en we zagen weer ongelooflijk mooie plaatsen die we anders zouden gemist hebben. Na de boottocht klommen we nog naar een lookout over de gorge en het Nitmiluk NP. We deden nog een wandeling, waar we prachtige bomen, planten en bloemen tegen kwamen. Rond de middag gingen we terug naar de camping om ales in te pakken en terug te vertrekken richting Darwin. Er was net een meisje gebeten door een slang. De campingbaas heeft ze dan gevangen en gelukkig was het maar een Child's Python, geen giftige slang dus. Wij hebben ze eens kunnen vastpakken en verschoten van de kracht dat zo een python wel had. In de namiddag bezochten we de Edith Falls aan de andere kant van het Nitmiluk NP, maar spijtig genoeg mochten we er niet zwemmen vanwege het krokodillengevaar. De zoetwaterkrokodil vormt geen gevaar voor mensen, maar als het veel regent, geraken er zoutwaterkrokodillen in het systeem en die eten graag mensenbillekes. Daarna reden we het Kakadu NP binnen en stopten aan het infocenterom te vragen of er veel open was. Maar door de hevige regenval van de afgelopen dagen waren bijna alle atracties gesloten of enkel te bereiken met een 4WD. Het had dus geen zin om tot in Jabiru te rijden, 250km verder het park in. Dit was een grote teleurstelling, maar we gaan zeker terug om het park te bezoeken.

Op't gemakske

26 maart 2007

Vanmorgen zijn we speciaal om 8u opgestaan om een toer te doen in de Gorge. Spijtig genoeg was er geen plaats meer op de boottocht. Na veel hen en weer gebel konden we de volgende dag wel meegaan op een boottocht. Gelukkig konden we dat, want dit is de enige manier waarop je het NP binnen geraakt. Na het ontbijt zijn we naar 2 tewerkstellingsbureaus gegaan, maar we keerden van een kale reis terug. De dame vertelde ons dat er geen werk was door de overstromingen en dat alles zowat plat lag in het Northern Territory. Het regenseizoen had ons weer bij ons pietje! We zijn nog inkopen gaan doen voor onze bbq 's avonds.

Katherine city

25 maart 2007

We waren van plan vandaag enkele wandelingen te doen in het Katherine NP, rond de Gorges. Spijtig genoeg gooide de regen van afgelopen nacht roet in het eten. Een of andere creek was namelijk uit zijn oevers getreden, waardoor het NP niet meer te bereiken was met de wagen. Er stond 1,5m water op de weg. Enkel de mensen die een toer geboekt hadden werden over gezet door hun toeroperator. Leven het regenseizoen! Omdat onze plannen dus gedwarsboomd werden door overstromingen gingen we kijken naar een alternatief om onze zondag door te brengen. De mensen in het infocenter zaten ook met de handen in het haar. Hot Springs: flooded, Knots Crossing: flooded en ook de rest van de attracties was overstroomd. Het enige dat we konden doen waren de caves en de lokale musea, maar daar hadden we niet veel zin in. We zijn dan maar het stadje gaan verkennen. Eerst zijn we naar een oude trein gaan kijken en net daarnaast lag een oude spoorwegbrug over de Katherine River, waar we een aantal leuke foto's namen van de rivier die buiten zijn oevers getreden was. Daarna zijn we nog even in het schuurtje van Coco's didgeridoos naar aboriginal art gaan kijken. We hebben er ook op een aantal didgeridoos mogen spelen. Het leuke hier was dat de instrumenten hier volgens toonaard tentoongesteld en verkocht werden. Verder kregen we ook nog een beetje uitleg van de vreemde man. Om onze dag te vullen hebben we dan maar een filmke meegepikt: The Wild Hogs. s'Avonds hebben we nog gezwommen en een bezoekje gebracht aan het Nederlands gezin, die ons hun foto's toonden. Na een gezellige avond namen we afscheid en gingen we slapen.

Never Never Land

24 maart 2007

Na het ontbijt reden we verder richting Katherine. Onze eerste halte was het Elsy NP. De Australiers noemen deze plaats het Never Never Land, omdat hier het verhaal van de Australische klassieker "We of the never never" van Jeannie Gun zich afspeelt. Het verhaal beschrijft het harde leven van de mensen in de outback in de jaren 1900. We bezochten er het kerkhof waar de meeste hoofdpersonnages begraven liggen. We zijn ook nog 300m verder gaan kijken naar het gedenkteken op de plaats waar het vroegere Elsy Station stond. Buiten een klein stenen monumentje en een aantal verdwaasde koeien met flaporen, was er niet veel te zien. We vonden het daar wel vrij griezelig omdat er steeds een vreemd knorrend geluid ons achtervolgde. Met de wetenschap dat hier krokodillen, buffels en vanalle andere beesten in het wild leven, waren we op onze hoede! Onze volgende stop was aan de Cutta Cutta Caves. Ze zijn meer dan 5 miljoen jaar oud en er leeft daat heel wat wildlife onder de grond. Wij deden er een wandelingetje in het park errond. Aangekomen in Katherine zochten we naar een leuke camping en vonden er 1. Het Shady Lane Tourist Park was een mooi caravanpark met veel exotische bomen, zoals mangobomen, palmbomen,... In de namiddag koelden we er af in het zwembad met een aantal pintjes. We ontmoetten er ook Hans met zijn vrouw en dochter. Een Nederlander die een wereldreis deed met zijn 2 vrouwen. Een heel tof gezin.

Newcastle Waters en Daly Waters

Devil's Marbles

Superwoman

Jerommeke

Daly Waters

23 maart 2007

s'Morgens hebben we eerst nog een wandelingske gemaakt tussen de Devil's Marbles, alvorens weer aan een lange dag rijden te beginnen. In Tennant Creek stopten we om te tanken en te ontbijten. Toen we enkele kilometers uit het stadje waren, liep er een Australier met een naftbus langs de kant van de weg. Deze man moest 30 km stappen tot aan zijn wagen die ergens in de bush zonder naft gevallen was. Wij namen hem met plezier mee. Na onze goeie daad reden we tot Newcastle Waters, een moderne verlaten spookstad. Vroeger kwamen de drovers hier, die hun vee door de outback moesten brengen en dit stadje was een vaste stopplaats voor hen. Maar vandaag de dag wordt het vee met road trains getransporteerd en had het stadje geen nut meer. Wij bezochten er enkele leegstaande gebouwen, zoals het winkeltje en postkantoor. In Daly Waters dronken we een pintje in de historische pub. Deze hangt ook vol geldbriefjes en kaartjes met foto's van mensen die de pub hebben bezocht. Er staat een rood licht voor de pub en sommige mensen blijven wachten tot het op groen springt, maar dat doet het nooit. Op de parkeerplaats voor klanten staat zelfs een helikopter. Iets voorbij Larrimah zijn we gestopt om te camperen. We wouden juist beginnen koken, toen er een zwaar onweer losbarste. We hebben onder een afdakske gekookt in de gietende regen. Chance dat er een Frans koppel, Cecile en Olivier ons uitnodigde om in hun campervan te eten. We babbelden een beetje en speelden met de kaarten. Al bij al werd het een gezellige avond.