Tongariro National Park

23 november 2006
Turangi is de hoofdstad van het forelvissen. Er is ook nog een wandeling naast de rivier, maar voor de rest is er niks te doen. De meeste toeristen komen naar daar voor de Tongariro Crossing, een toch van een ganse dag over een nog actieve vulkaan heen, in het Tongario National Park. Omdat de weersvoorspellingen niet al te gunstig waren (ze voorspelden zelfs sneeuw op 1300m en de tocht gaat tot 3000m), konden we de tocht niet doen.
Als alternatief deden we een wandeling rond het Rotopounamu meer. Echt een chique tocht, langs strandjes en door regenwoud.
Daarna reden we verder door het Tongariro National Park, een mooie weg, langs onvergetelijke vulkaanlandschappen. De vegetatie was hier ook totaal anders, uitgestrekte weiden rond twee besneeuwde vulkanen.
Vanuit het dorpje National Park reden we verder naar Taumarunui, het stadje waar onze vijfdaagse kanotocht op de Wanganui river begint. Jullie zullen dus enkele dagen niets meer van ons horen.

Thermal Hot Springs

We hadden echt geluk met onze camping! We mochten voor de helft van de prijs in de Hot Springs ernaast. Daar hebben we een hele voormiddag doorgebracht en echt de toerist uitgehangen. Het ene zwembad was 40 graden en het andere 38 graden. Het water zag wel serieus groen. Het water kwam dan ook uit natuurlijke warmwaterbronnen. Er waren ook private pools van verschillende temperaturen die een normale kleur hadden.
De rest van de dag hebben we onze website een beetje geupdate en zijn we verder gereden naar Turangi.

Lake Taupo

Vandaag hebben we het stadje Taupo verkend. Het is gelegen aan Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland, in het hart van het Noord-Eiland. Het meer werd gevormd door 1 van de grootste vulkaanuitbarstingen ooit. De omliggende gebieden zijn nog steeds vulkanisch actief, dit is te zien aan de vele hot springs in de buurt. Ge kunt er ook serieuze forellen vangen, maar vermits Tom die niet mag, hebben dat maar zo gelaten.
Eerst zijn we naar het Taupo Bungy Jumpen gaan kijken. Het begon wel te kriebelen, maar we zijn toch maar doorgereden naar onze eerste stop: Craters of the Moon. Dit park is bekend voor zijn thermische activiteit, modderpoelen, geisers en typische maanlandschap.
Daarna zijn we verder gereden naar de Huka Falls. 'Huka' betekent 'schuimen' en dat deden ze zeker.
We zijn ook nog een winkeltje binnengegaan waar ze allerlei voorwerpen in lavaglas maakten en verkochten.
Als laatste gingen we kijken naar de Aratiatia Dam en Rapids.Dit is een meer dat ze gebruiken om elektriciteit te produceren. Daarvoor zetten ze om de 2 uur de sluis open, waardoor ze ineens een massa water, door het normaal rustige riviertje, laten vloeien.
We hebben overnacht op een superchique camping 'De Bretts' met heel vriendelijke mensen.

Op naar Taupo

20 november 2006
We begonnen de dag met een bezoekje aan het Waitomo Cave Museum. We hebben er vanalles bijgeleerd over glowworms, ammonieten, grotten en hun ongedierte.
We reden verder richting Turangi en passeerden Te Kuiti. Daarna stopten we nog eens voor een van de vele walkways. Ineens zagen we een pijl met: Taupo 45 km, Turangi 73 km. Onze keuze was snel gemaakt! Wij dus naar Taupo, want daar hadden we al veel over gehoord en gelezen.

Caving adventure

19 november 2006
We zijn de dag begonnen met een stevige bushwalk. Slijk, modder, plassen, lang gras, varens, koeien en schapen, bomen en takken,... Alles stond in en op de weg! Gelukkig ging de terugweg iets vlotter.
Terug in Waitomo aangekomen zijn we een pizzake gaan eten en dan op naar Rap, Raft 'n Rock. Daar aangekomen maakten we kennis met Simon, onze gids. Echt ne supertoffe kerel, constant lachen en grapkes maken, echt ne zotte! Samen met een Amerikaans koppel uit Seatlle reden we naar een van de Waitomo Caves. Daar aangekomen kregen we onze uitrusting om de grotten te verkennen: wetsuits, een te belachelijke paarse broek, een batterij en helm met lampje, een veiligheidsgordel en een paar witte katsjoe bottekes, echt belachelijk (foto's staan op onderwatercamera en kunnen niet gepubliceerd worden). Eerst kregen we een korte opleiding in rappellen en abseilen. Daarna begonnen we aan het echte werk: een abseil van 27 meter, de grot in. Wanneer we allemaal met onze voeten in het water stonden, kregen we banden voor het black water rafting, echt cool! Midden in de grot stopten we in een hal van 400 vierkante meter om naar de glowworms te zien. Echt prachtig om in de pikkendonker allemaal kleine lichtjes boven u te zien, precies een sterrenhemel. We hebben ook nog aan caving gedaan, we kropen door smalle spellonken, die soms helemaal onder water stonden. Sommige waren echt smal en soms kon je u enkel met armen voort trekken, omdat de rest vast zat. Na vier uur in het donker gezeten te hebben, stond er ons nog een klim van 20 meter steil naar boven te wachten.
Een vermoeiende, maar toffe dag!

Met de bus door het oerwoud!

18 november 2006
Regen, regen en nog eens regen! Op richting Waitomo Caves, maar af en toe ook even uit de richting. We zijn in de gietende regen naar de Bridal Veil Falls gaan kijken, maar het was de moeite! Doordat het zo hard regende viel er nog meer water van de rivier naar beneden, echt spectaculair.
Om naar de Waitomo te rijden, reden we richting Kawhia omdat er weer geen andere pijl stond. We wouden de grindweg absoluut vermijden met dit weer, maar helaas. Met de bus door het oerwoud gingen we. Soms moesten we door diepe modderpoelen, waarvan we dachten dat we er nooit door zoudn geraken. De helft van de weg was op een gegeven moment zelfs bedolven onder een lawine van modder en steen. Gelukkig hadden ze de weg al voor een stuk vrij gemaakt. Onze bus kan dus ook off road gaan.
In Kawhia gingen we op zoek naar de Te Puia Hot Springs. Blijkbaar moest je bij laag tij een put graven op het strand en daar gaan inliggen. We hebben er een paar zien schuppen voor zot. Zij verlieten het strand en mochten die van hen gebruiken. We zijn met onze voetjes efkes in het gat gaan staan en inderdaad, het was warm. Zo ziet ge maar: wie een put graaft voor een ander heeft hard gewerkt :)
Overnachten deden we in de Judo Hall in Waitomo, een gezellige backpackershut.

Raglan

17 november 2006
We hebben het stadje Raglan bezocht, klein maar gezellig. We hebben op ons gemakske eens uitgebreid gekookt ( spaghettisaus voor 3 dagen) en een lange strandwandeling gemaakt.

Ons eigen huis

16 november 2006
Vandaag was een vrij luie dag. We hadden de Mark en Dee hun huis voor ons alleen. We mochten er de was doen, ons douchen en hebben op ons gemakske naar de Disneyfilm Cars gekeken. Daarna zijn we cadeautjes voor hen gaan kopen om hen te bedanken. We hebben de Mark eens Stella gekocht, want hij schonk ons Heineken en met dat pisbier lachen wij eens goed.
In de namiddag zijn we naar het zwarte strand van Karioitaki gaan kijken.
Daarna reden we verder naar Raglan, dat gekend is voor zijn hoge golven en zeer populair is bij surfers. Wij hebben er geen gezien, want het was geen weer.

BBQ'ke doen!

15 november 2006
De volgende ochtend stond het ontbijt al klaar. Daarna gingen we met Murhey naar de boerderij kijken en hielpen we de koeien van de ene wei in de andere te zetten. We hielpen Laurel ook met het voederen van haar chookies (kiekes) en haar vogeltjes. Er was net een kanariepietje uit het ei gekomen. We namen afscheid voor 2 maanden, want als we trugkomen van het Zuid-eiland, gaan we nog eens langs.
Voor we Ngatea verlieten, passeerden we nog eens de garage, want onze auto maakte een ratelend geluid. Blijkbaar kwam het geluid van onze tappods (dit zijn de kleppen op onze motor). Het laten repareren zou veel te duur zijn en ze raadden ons aan om verder door te rijden. Waarschijnlijk kunnen we Nieuw-Zeeland nog rond rijden, maar voor hetzelfde geld is het morgen gedaan met ons buske. Na het slechte nieuws besloten we om terug te rijden naar Auckland om uit te kijken naar een ander busje, maar daar vonden we nog grotere wrakken met nog meer kilometers en veel ouder. Daarom hebben we besloten om met deze bus verder te rijdn en het land te verkennen. We reden naar het dorp Waiuku om een camping te zoeken, maar die vonden we niet onmiddelijk. Aan het naftstation vroegen we aan een vrouw met twee kleine kindjes of zij het wist. Ze had er nog nooit van gehoord, maar nodigde ons direct uit om mee te bbq'en. We kregen daar direct enkele pintjes aangeboden en aten we steakskes en andere lekkere dingen. Het werd echt een supergezellige avond. De Mark, maar we mochten hem Weetbix noemen, liet Tom zelfs meerijden in zijn V8, echt een serieus machien! Hijzelf doet mee aan Dirttrack rally, samen met zijn vrouw en schoonvader. We hebben veel gebabbeld, gelachen, gedronken en samen onze route verder uitgestippeld. Supersympathieke feestbeesten waren het!

Op naar de Holden's

14 november 2006
Vandaag startten we onze dag met een "pushstart"! Letterlijk en figuurlijk. Ons buske had vandaag WEERAL geen zin om te vertrekken. Samen met een gepensioneerde Amerikaan en een Fransman duwden we het busje in gang. In de eerste garage hadden ze geen tijd voor ons. In de tweede garage vertelde een enthousiaste garagist hoe we onze wagen konden starten door onderaan op de starter te kloppen met een hamer of een steen. De typische Nieuw-Zeelandse manier blijkbaar. Maar spijtig genoeg hadden ze hier ook geen nieuwe starter voor ons buske, daarvoor moesten we in Ngatea zijn. Dat kwam goed uit, want daat moesten we zijn. Daar vertelden ze ons dat we drie keuzes hadden: kloppen op de starter, een tweedehandsstarter plaatsen of onze starter laten reconditionen. Wij kozen voor een andere starter en daarvoor moesten we naar het lokale autokerkhof met den Mike Speedy en den Al (vree mannen). De Mike maakte een prijske en we trokken alletwee wit weg. Maar als we daarmee geholpen waren, moest het maar gedaan worden. Gelukkig keek den Al eerst eens naar onze batterij en blijkbaar lag 1 van de 2 verbindingskabels los. De mannen waren dan ook zo vriendelijk om de kosten door den AA te laten betalen, zodat wij een gratis reparatie kregen. Daarna vroegen we ook aan de Mike of hij de familie Holden kende.
Rex en Laurel Holden kwamen 20 jaar geleden naar Belgie en bezochten daar de boerderij van Kim haar tante. De Rex was de vroegere rugbycoach van de Mike en hij vertelde ons met plezier waar ze woonden. Hij vertelde ons dat Rex vorig jaar gestorven is aan een hartaanval. Wij gingen hen een bezoekje brengen. Wanneer we daar toekwamen, zagen we dat Murhey, de zoon van Laurel, het gras aan het afrijden was. Eerst keek hij maar raar toen wij het buske op hun oprit parkeerden en Laurel dacht dat we iets kwamen verkopen. We hadden foto's mee en vroegen haar of ze nog wist waar ze werden genomen. Ze wist onmiddellijk waar het over ging maar was zeer verrast om ineens 2 Belgen voor haar deur te hebben staan. We werden uitgenodigd om bij haar te blijven eten, deden een gezellige babbel en overnachtten op de boerderij.

Weer naar Auckland

13 november 2006
Vandaag reden we naar Auckland via het Auckland Winetrail, dat langs de hellingen van de Waitakere Ranges naar Huapai en Kumeu loopt. Helaas konden we niet van de wijn proeven omdat we dringend naar Auckland moesten voor onze AA card (en neen, dit is niet de clubkaart van de alcoholisten, maar voor onze autoverzekering).
Het was weer moeilijk om uit Auckland te geraken, omdat we geen gedetailleerde kaart hadden van de stad. Daarom gingen we de weg vragen in een tankstation van Shell. De gasten in de winkel legden ons de weg uit, maar een Maori van op de parking was zo vriendelijk om voor ons te rijden tot op de Highway 1, richting Papakura. Het was echt de max dat diene dat voorstelde, anders zaten we nu nog toerkes rond de Sky City Tower te draaien.
We hebben samen met een Frans gezin gecampeerd aan het strand in de Kawakawa Bay.

Door de jungle

12 november 2006
Wat een nacht! Als je ooit een muggenkerkhof wou zien, was het de moment! Met meer dan 20 tegelijk zaten ze in ons buske! Maar we hebben de bloedzuigers klein gekregen. De volgende morgen zijn we een berg opgekropen met onze sandalen. Helaas enkel slijk en andere vettige boel, maar het was de moeite. Na onze tocht door het regenwoud werden we beloond met een magnifieke lookout over het woud. Daarna wasten we onze voeten gelijk 2 echte avonturiers in een (ijskoud) rivierke. Op richting Auckland dan maar... Maar hoever gaan we geraken met al die mooie uitzichten? In Maropiu namen we een afslag naar de Kaiiwi Lakes. Helderblauw water, klein strandje en voor de rest alleen maar bossen en weiden. We hadden er direct willen inspringen maar het was te koud.
Dan reden we verder richting Dargaville en maakten een tussenstop bij Bayleys Beach. In Parakai, bij Helensville, overnachtten we op een camping.

Kauriboompje

Das wat anders dan da klein canadees red cederke in onzen hof e!

Los den bos in!

11 november 2006
Helaas, we zijn niet in Waipoua Forest geraakt. Ons buske wou absoluut in Opononi blijven om de bekende mensvriendelijke dolfijn te zien. Door haar koppigheid heeft ze zelfs haar batterij plat gezet en kapot gedaan. De dolfijn is wel al 50 jaar dood, maar ja. Handige Harry van onze camping , met een roos kort shorteke aan waar zijn poepke goed in stond, heeft ons terug in gang gezet met zijne multifunctionele tractor. De vriendelijke man belde naar de garage in Waimamaku en versierde een batterij voor ons.
Eindelijk toegekomen in Waipoua konden we op zoek gaan naar de Kauribomen. Dat was niet moeilijk, want het zijn mastodonten van bomen. Als eerste bezochten we Tane Mahuta (The God of the Forest), 2000 jaar oud, 52 meter hoog (dat is zo hoog als de brug van Humbeek) en 13,7 meter omtrek.Dit is de grootste Kauriboom van het land. Andere spectaculaire kauribomen zijn Te Matua Ngahere (the Father of the Forest), The Four Sisters, Yakas en Cathedral Cove. Het bos waar die bomen in stonden was ook ongelooflijk mooi, je kan het vergelijken met een tropisch regenwoud.
Daarna zijn we gaan camperen in een DOC camping in het bos, naast een rivierke.

Ancient Kauri Kingdom

10 november 2006
Vandaag zijn we gaan kijken naar het Ancient Kauri Kingdom in Awanui, een winkel die gebouwd is rond een Kauriboomstam. Ze verkopen er meubels en souveniers, vervaardigd uit, uit het veen geborgen Kaurihout van 50.000 jaar oud. Voor de laatste ijstijd zijn deze bomen omgevallen, maar de redenen hiervoor zijn ongekend. Tot heden zijn ze goed bewaard gebleven.
Dan zijn we naar Kaitaia gereden, de meest Noordelijke stad van Nieuw-Zeeland. De dame van onze camping in Matauri Bay zei: "It is a one horsetown, there is shit to see!" En gelijk had ze!
In de namiddag reden we verder naar Ahipara om naar de enorme zandduinen vn Tauroa Point te gaan kijken. Serieuze duinen zenne! En dan hebben ze in Belgie Duinkerken, twee hoopjes zand naast elkaar.
's Avonds namen we de carferry van Kohukohu naar Rawene en we hoopten het Waipua Forest nog te bereiken.

One Million Dollar View

9 november 2006
Vandaag regen, een beetje zon en nog meer regen. Wanneer het dan eindelijk over was, beklommen we de heuvel naar het Rainbow Warrior Memorial. Dit is een monument ter ere van het schip van Greenpeace dat gekelderd werd door Franse geheime agenten in de haven van Auckland. Enkele jaren later besloten de Nieuw-Zeelanders om het schip een definitieve rustplaats te geven in Matauri Bay, 5 kilometer van de heuvel die wij beklommen. Nu is het een paradijs voor visjes en duikers.
Daarna volgden we de One Million Dollar View Road met prachtige uitzichten over de verschillende baaien, waaronder Taurangi Bay. Ondanks de regen, zeker de moeite waard!
We reden verder naar Taipa om te tanken, het enige station dat nog open was. Buiten betalen met visa en self-service kennen ze hier niet.
Camperen deden we in Awanui, waar we de sleutel van de van op het contact lieten zitten. Resultaat: we konden niet meer in onze van, omdat onze reservesleutel ook nog in het handschoenkastje lag. Gelukkig kon de behulpzame Hollander, die het campervanpark runt, ons uit de nood helpen door in te breken in onze van.
Misere, misere! :)

We hebben KILLER WHALES gezien!!!

8 november 2006
Vandaag reden we naar Russel, een klein idyllisch dorpje aan The Bay of Islands. Vroeger was dit de plaats waar alle walvisjagers bijeen kwamen en waar het er ruig aan toe ging. Het werd vroeger "The hell of the North" genoemd.
Wij deden het rustiger aan en deden een boottocht in The Bay of Islands. De bedoeling was om dolfijnen te zien, maar die hadden zich verstopt, omdat er killer whales in de Bay zwommen. Deze beestjes laten zich zelden zien in deze wateren. Maar wij hadden het geluk dat een groep van 20 orka's hier hun buikje kwamen vullen. Ze zijn de schrik van de hele baai. Zelfs hamerhaaien gingen voor hen op de vlucht. Wij vonden ze echt geweldig, ze zwommen zelfs een paar keer onder onze boot en speelden spelletjes met elkaar. Free Willy's in action!
Daarna reden we verder naar Kerikeri om de Rainbow Falls te bewonderen. Een natuurlijke waterval van 27 meter hoog.
Camperen deden we in Matauri Bay.

Mangawhai Cliffs walkway

Waar is Kimmeke?
Die trekt de foto! Swimming in the sea is kind of a religious experience down here. The only words you here are "Jesus" and " Oh God, that's cold"! :)





7 november 2006
Vandaag reden we verder naar Mangawhai Heads, waar we een olielek in ons busje ontdekten (een heel kleintje en in 2 garages zeiden ze dat het niet erg was, "because oil splashes around everywhere"). Very reliable...
Na lang zoeken vonden we het begin van de Mangawhai Cliffs walkway. De natuur is hier onbeschrijflijk mooi. De zee, eilanden in de verte en tropische fauna en flora, echt fantastisch!
Daarna hebben we gegeten in Waipo Cove, waar erge meeuwen en mussen onze bokes met choco wilden stelen.
Daarna reden we verder naar Whangarei. Maar ondertussen zijn we nog gestopt in Marsden Point, waar grote olietankers aangemeerd lagen en in One Tree Point, zonder tree.
In de buurt van Helena Bay hebben we gecampeerd.

Ne stoemmen dag!

Geweldig slechte nacht achter de rug. Wat niet kan gezegd worden van het koppel in de kamer naast ons. 's Ochtends ging Tom de auto verzetten naar een andere parking. Helaas te laat, het gevolg was een parkeerboete. Ambras in het huishouden. De hostel had ons wel gegarandeerd dat we op zondagnacht gratis konden parkeren op die parking. Niet dus!
Na een hele dag van hier naar ginder te lopen voor tent, gasvuur, betalen van boete, eten kopen, AA, verzekering,... reden we eindelijk uit Auckland weg. De stad die voor alles geld vraagt.
De avond maakte alles weer goed. We maakten een wandeling in het Dome Forest, een bos vol tropische planten en bomen. Ik verwachtte elke moment nen aanval van nen dinosaurus. Precies Jurassic Park!
Camperen deden we aan Lake Tamorata, dat we helemaal voor ons alleen hadden.

Ons buske en de citytrip

5 november 2006
Vandaag hebben we de trein genomen van Auckland naar Greenlane om op zoek te gaan naar een auto. Op de Ellersie Racecourse vonden we onze Toyota Liteace, een blauw busje uit 1989. We kochten hem van een man uit Fiji, die ons hielp om alle papieren in orde te brengen. "It is not a real fancy one, but it is reliable", zei hij. But we will see... Na een helse rit van de Racecourse naar Auckland... Links rijden in een vreemde stad is niet simpel... en zorgt voor stress, zelfs op vakantie. Verder op de dag deden we nog een citytour door Auckland Downtown. Met veel honger haastten we ons terug naar ons hotel voor een free meal in onze hostel. "Free", na 1ne schep was ons talloor leeg!

Foto's 4 november 2006

Foto 1: Ons vliegtuigje naar Londen
Foto 2: Eindelijk aangekomen!
Foto 3: Thai chicken
Foto's 4 en 5: Auckland by night

Vertrek en aankomst

Wat kan er allemaal mis gaan 2 weken voor het vertrek?
- Reispas niet in orde;
- Visum Australie niet in orde;
- Geen ticket uit Nieuw-Zeeland, anders geraak je er ook niet binnen;
- Bankattest om Nieuw-Zeeland en Australie binnen te geraken kan niet verkregen worden op korte termijn;
- Vlucht overboekt.

Hoe is het afgelopen?
- Reispas in orde na spoedprocedure;
- Visum Australie komt in orde [hopen we en bedankt Bulez];
- Ticket lag klaar op Schiphol;
- We zijn zelf naar gereden om het in de hoofdzetel te gaan afhalen, na aandringen [bedankt papa Tom];
- Na meer dan twee uur op de trein te hebben gezeten naar Schiphol, kregen we te horen dat Cathay Pacific haar vlucht had overboekt. Als we bereidt waren een vlucht te nemen via Londen, kregen we een mooie som geld ter compensatie. En extra zakgeld is altijd welkom! Het andere positieve punt was dat we even laat aankwamen in Nieuw-Zeeland als oorspronkelijk gepland en geen 7 uur op de luchthaven van Hong Kong moesten wachten.
- Een ander spannend iets was vliegen tussen de bliksemschichten en onweer. Later zagen we op CNN dat we net ontsnapt waren aan een tyfoon, die langs de kust van Hong Kong raasde... Spectaculair om te zien!!!

Onze eerste dag, 4 november
Na meer dan 33 uur onderweg te zijn, landden we om 7.45 uur in Auckland. Daar namen we de bus naar onze hostel. Kapot van de lange reis en het feit dat het voor ons eigenlijk nacht was, hebben we 7 uur aan een stuk geslapen. Daarna zijn we in een gezellig Thais restaurantje gaan eten en hebben we de stad verkend by night.


Foto's volgen later!

Ons uitzwaaifeeske!

Ons uitzwaaifeeske was een groot succes!!!
De dag erna was voor sommigen onder ons iets minder, want het bier heeft rijkelijk gevloeid!

We willen langs deze weg alle ouders, familie, vrienden, kenissen, collega's, ... bedanken voor alle hulp en natuurlijk ook voor de sponsoring en andere cadeaus.

We zullen jullie allemaal missen!