Een beetje meer geluk!

Aan het werk

De lagoon


De concurrentie

Pintjes met Griet en Annelies

Paul en Laura, de nieuwe eigenaars

24 april - 30 april 2007

Dinsdagmorgend veranderden we van camping, ruimden onze auto nog een beetje op en vertrokken tegen de middag naar het stad. Daar gingen we controleren of onze affiches nog in de balangrijkste backpackers omhoog hingen. In de stad is er ook een grote muur waar iedereen die iets kwijt wil het kan ophangen. Daar hadden we ons papier terug opgehangen en zaten we even op een bankje toen er een Brits koppel naar de buskes aan het zien was. Om een of andere reden sloegen ze dat van ons over en daarom sprak Kim ze aan. We lieten hen de auto zien en haalde onze verkoopstrukkendoos weer boven. We stelden hen voor om onmiddelijk een deel van onze prijs te doen als ze hem vandaag kochten. Ze waren vrij enthousiast en zouden ons zeker bellen. Toen Tom en ik nog even aan het napraten waren, kwamen ze ineens teruggelopen met het goede nieuws dat ze onze auto wilden kopen. Ze gaven ons een voorschot en zouden ons bellen als ze de rest van het geld hadden. Wij waren de gelukkigste mensen ter wereld!
Woensdag wilden we feitelijk vanalles regelen in verband met onze auto, zoals de registratie en de safety check ... maar het was Anzac Day en niemand werkte. We zijn dan maar naar het infocenter geweest om te zien welke toffe dingen we konden doen aan de oostkust. We kwamen 2 Britse meisjes tegen in de stad die hun auto gratis ter beschikking stelden voor een maand. Ze hadden mensen nodig die hun gepimpte Daihatsu Applause tegen 31 mei naar Sydney reden, terwijl zij in Perth zaten. We moesten een waarborg geven die we normaal gezien op het einde terugkrijgen. 's Avonds zijn we met Griet en Annelies pinkes gaan kopen en hebben die met veel plezier opgedronken.
Donderdag was weer een totaal andere dag. We gingen de registratie voor 1 jaar betalen bij de Queensland governement for transport. Daarna gingen we naar Mac's workshop om onze road worthy certificate te halen, een garage voor een backpackers budget. Ja, ons gat ook! Dikke afzetterij was dat! Die kerel wou zowat alles aan onze wagen veranderen: nieuwe banden, olielek repareren, nieuwe naftpomp, roest verwijderen, putjes in de ruit herstellen, ruitewissers steken en nog vele andere zever. Met andere woorden, meer dan $ 800 kosten. We zaten in zak en as. We konden drie dingen doen: een 2e opinie vragen in een andere garage of een auto zonder Road worthy verkopen wat illegaal is in Queensland of de mensen vragen om de helft te betalen als we alles lieten repareren. We wisten echt niet wat we moesten doen, maar we waren niet de enigen. Twee andere mensen op onze camping waren ook naar die garage geweest en hadden ook veel kosten aan hun wagen. Om onze gedachten te verzetten gingen we met Griet en Annelies naar een salsales, maar die was helaas al 45min bezig en we konden al niet meer volgen. We bleven dan gewoon maar even kijken.
Vrijdag hebben we Griet en Annlies om 6u 's morgens afgezet aan de bushalte. Zij vertrokken naar hun nieuwe werk in Normanton. Daarna besloten we om naar een andere garage te gaan en een tweede opinie te vragen, want we hadden gehoord dat Mac's Workshop een louche garage was die alle backpackers probeert in't zak te zetten. We gingen naar Torque Masters, een propere garage met vriendelijke mensen. Zij onderzochten onze auto en hadden 'maar' $ 300 kosten. Deze garage zal ons misschien ook in't zak gezet hebben, maar toch al niet zo hard als de vorige. We lieten onze bus daar achter voor de reparaties en kregen een lift naar de camping van een 'Sonja' met een zware voet en boenkmuziek. Echt iets voor den Bulez eigenlijk. 's Avonds mochten we onze bus terug ophalen en Tom moest direct vertrekken om te werken in de Hilton (streken!).
Zaterdagmorgend brachten we onze bus naar Paul en Laura en ontvingen we het geld. Ze betaalden zelfs met veel plezier de helft van de kosten die we deden in de garage. Om 11.30u moesten we beginnen werken in het Rainforestation in Kuranda. Om 14.30u hadden we daar gedaan en enkele uren later moest Kim paraat staan in het Ridges Hotel om te gaan afwassen.
Zondagmorgend was het Tom zijn beurt om in het Mercuire Harbourside Hotel te gaan werken. In de namiddag deden we het rustig aan, want Tom moest 's avonds weer naar hetzelfde hotel om af te wassen.
Maandag zijn we met Paul en Laura de change of ownership gaan in orde brengen. Dit ging allemaal redelijk vlotjes. We brachten voor hen ook nog de verzekering in orde en rond de middag namen we afscheid van ons geliefde busje. We gingen onze hemden teruggeven aan Forde en zeggen dat we stopten met werken voor hen en onze reis gingen verderzetten. Daarna zijn we nog enkele zaken gaan regelen zoals verzekering en tax file number. We gingen ook mattekes kopen voor in ons nieuw huis, een tentje voor 6 personen, want we sliepen al 2 nachten op zeer harde ondergrond. 's Avonds zijn we gaan eten om onze geslaagde verkoop te vieren: biefstuk, friet en een kan bier. Wat moet een mens nog meer hebben?!