Another week in Cairns

Rainforest

Krokodillenval

Uitzicht op Cairns

Buske opruimen

Afscheid van Laure en Jonas

16 april - 23 april 2007

Echt veel hebben we deze week niet gedaan. We hadden van het interimbureau een rooster gekregen met data en uren waarop we deze week moesten werken. Wij waen dolgelukkig, want we hadden voor bijna iedere dag een paar uur werk. Een goed begin dus!

Maar maandag begon de miserie al! Nomaal moesten we gaan werken rond de middag in het Rainforestation, een restaurant midden in het regenwoud, maar daar hadden ze opeens niemand meer nodig. We gingen dan even op het internet, hingen onze verkoopsaffiches van de auto op en speelden in de lagoon in Cairns.
Dinsdag bezochten we de botanische tuinen en de Centenary lakes. In de tuinen vonden we planten die door de aboriginals worden gebruikt in hun dagelijks leven, samen met exotische bomen en struiken en meer dan 200 soorten palmbomen. Aan de andere kant lagen de meren, een zout- en zoetwatermeer. Het waren feitelijk 2 grote vijvers, maar wel zeer mooi aangelegd. Om de meren te bereiken, moesten we door een mangrove stappen en ook hier was weer krokogevaar. Een zoutwaterkrokodil vond de meren blijkbaar geweldig en heeft er haar thuisbasis van gemaakt. De parkwachters hebben een val geplaatst in het water met een kip erin, maar blijkbaar zonder succes, want de volgende dag zagen we op het nieuws dat de kroko nog steeds het park bewoonde. Normaal moesten we 's avonds gaan werken, maar we werden allebei geannuleerd. 's Avonds gingen we met Laure en Jonas, onze 2 Zwitserse vrienden, naar de cinema. We gingen naar de geweldig grappige film "Hot Fuzz" kijken.
Woensdag hebben we weer een hele dag rondgelopen in de stad, opnieuw onze affiches opgehangen, want jaloerse mensen trekken het papier van onze auto overal af. Volgens ons kunnen ze de competitie niet aan. De Zwitsers hadden geluk, want zij hadden hun auto verkocht. Die avond is Tom in het Convention Center gaan werken. Er was eeb receptie met djembespelers, bungijumpers, vuurspuwers,... waar hij moest opdienen en afruimen.

Donderdag zijn we naar het Mount Whitfield reserve geweest. Daar deden we een wandeling en beklommen de berg. Op de top werden we beloond met een uitzicht op de luchthaven, omliggende heuvels en de zee rond Cairns.

Vrijdag belden ze ineens, want Tom kon gaan werken in het Convention Centre. Dit melden ze ons net nadat ze weeral eens ons werk voor die dag hadden geschrapt. Hij mocht daar zelfs cemekes verkopen! Kim is dan een beetje in de stad gaan rondlopen en is in de namiddag met Laure en Jonas naar de lagoon geweest.

Zaterdag bleven we redelijk lang op de camping en haalden we al ons gerief van het dak van onze auto. We gingen ook naar het Forde interimbureau om te zagen achter werk, want elke dag geannuleerd worden is redelijk triestig. We kregen de auto niet verkocht, kregen geen werk, dieven op de camping... echt om depressief van te worden. Om 15u belden ze dan om te vragen of Kim nachtwerk wilde doen, ze moest kuisen in het casino. Nog iets later belden ze terug en had Tom ook werk voor die avond. Toen hij 's nachts terug kwam heeft hij de 2 dieven gevangen die om de 2 a 3 nachten alle drank en chocolade uit de ijskast van de camping kwamen stelen. Het waren 2 aboriginals, een meisje van ongeveer 12 jaar en een gast van een jaar of 15. Het meisje ging lopen, maar hij kon de jongen bij de kraag vatten (om eerlijk te zijn was hij te dik om te gaan lopen, van alle chocolade...). Hij heeft hem dan goed wat schrik aangejaagd en gedreigd zijn naam aan de politie door te geven als er nog eens iets gestolen werd. Blijkbaar had het succes, want sindsdien is er niets meer uit de frigo verdwenen.
Om 7.30u zondagmorgend had Kim gedaan met werken en moest Tom alweer beginnen en werkte tot na de middag. Daarna hebben we alletwee een beetje uitgerust en zijn we 's avonds met de Zwitsers Amerikaanse avond gehouden, Hungry Jack's, hamburgers, fritten en pintjes, om hun laatste avond te vieren.

Maandag hebben we de was nog eens gedaan en hebben we de Zwitsers afgezet aan de luchthaven. Toen we daarna in het stad rondliepen, kwamen we ineens Griet en Annelies van Kim haar klas tegen, echt de max! Zij zochten ook werk in de stad, maar zonder succes. Ze hebben dan elk cafe en hotel in de outback afgebeld en vonden werk in Normanton, een gat in the niddle of nowhere. Wij konden dit spijtig genoeg niet doen omdat we onze auto moesten verkopen.