Farewell Spit

11 december 2006
Vandaag zijn we de Farewell Spit gaan verkennen. Op de kaart is dit het meest noordelijke punt van het Zuid-Eiland. Dit is een natuurreservaat waar verschillende soorten vogels op leven en waar er regelmatig walvissen stranden. Wij staken de Spit over van oost naar west en zagen de Gobi dessert, zand, zand en nog een zand. Vandaar liepen we door naar Fossile Point, waar er zeehonden lagen te chillen op de rotsen en het strand. Deze periode van het jaar hebben de meeste zeehonden een jong en als je te dicht in de buurt komt, durven ze aanvallen. Van hen hadden we geen last, maar een Oyster Catcher (zwarte vogel met lange oranje snavel) kwam recht op ons af en wou onze ogen uitpikken. We moesten hem echt wegslagen. Wij wouden hem geen kwaad doen, maar blijkbaar kwamen we te dicht bij zijn nest.
En dan het ergste van gans den dag: drie uur wandelen naar Pillar Point zonder water, eten, zonnecreme en hoedje in de blakke zon, zonder schaduw berg op en af. Aan het einde zou een mooie vuurtoren staan uit 1850, maar neen, er stond een lelijk plastieken spel op zonne-energie waar ge nog ni in of op kon. Kim heeft er eens tegen gepist uit collere.
Daarna zijn we nog naar Wharariki Beach gereden, het mooiste en tofste strand dat we ooit al gezien hebben, met machtige rotsen in de zee.
Iest verder, op Cape Farewell, zagen we nog eens zeehonden. Echt cool, er was zelfs een klein babyke aan het spelen.
Terug bij de Jo hebben we nog een aantal vrienden van hem die net gaan motorcrossen waren. Zwaar mannen :)