De Wanganui River

25 - 29 november
Op 25 november bracht de Mark van Rapid Canoe Hire ons naar Cherry Grove. Daar startte onze vijfdaagse tocht over de rivier. In totaal moesten we 145,5 km peddelen van Taumaranui tot in Pipiriki.
Na 1,5 uur peddelen kwamen we aan onze eerste rapid. Normaal moet je altijd naar een V zoeken in het water en daar recht in varen. Helaas, wij zaten juist naast de V, in een wilt stuk water met als resultaat dat de golven over onze boot rolden en we kletsnat verder moesten. Plezant maar koud. We mogen wel fier zijn dat we daar niet kantelden, want de meesten worden daar uit hun kano gewipt.
Na 6 uur varen kwamen we aan Poukaria Campsite. Daar konden just 3 tentjes staan en de wc was echt degoutant! Een put met een plank over en daar een kot rondgezet. De insecten vielen er ter plekke dood van de stank. We gingen dus liever in den bos! Daar hebben we 2 geweldig grappige mensen ontmoet. De Mike is ne mens van 74 jaar die deze tocht al 6 keer had gedaan. Hij is zowel Brit als Nieuw-Zeelander en kan niet stoppen met vertellen. Den Bryan was een ander paar mouwen, echt onbeschrijflijk. Hij was 60 jaar en nen chiller van kan ni meer. Hij bewoog zijne peddel 2 keer op ne gansen dag en moest toch elke avond om 8 uur gaan slapen.

De tweede dag zijn we gestopt aan de Ohura Falls. Daar legden we onze kano aan de kant en kropen we los door de broesse een berg op. Daar vonden we de Peace pole en de War Pole, twee Nui Poles die het begin en einde van de oorlog tussen de Maori's en Pakeha's (Europeanen) aan. Om de Wakahoro Campsite te bereiken, moesten we stroomopwaarts een zijrivierke in. Peddelen voor zot dus, maar we zijn er geraakt. Daar moesten we onze tonnen met eten en ander gerief 0,5 km naar boven sleuren. AFZIEN! We overnachtten in een oud schoolgebouwke en leerden er twee Israelieten kennen. Maya en Itay waren twee mensen van onze leeftijd die juist hun legerdienst achter de rug hadden. Meisjes moeten daar verplicht 2 jaar doen en jongens 3 en ze hebben er precies het een en het ander meegemaakt. Den Bryan zag voor de eerste maal in zijn leven een Jood en kon er echt ni van over.
Zijn uitspraken: "It is OK by me as long as you don't upset the Palestineans on the river" En na nog zo een paar flaters zei hij uit schaamte: "I hope you guys win the war, I really do!"
Slapen ging ni zo goed met twee gepensionneerde snurkers in de kamer.

De volgende dag was zeer koud en nat. We zaten juist in onze kano en het begon te regenen en zelf hagel kregen we op onze kop. We hebben onderweg de Tamateas Cave verkend, waar de eerste ontdekkingsreiziger van de rivier heeft overnacht. 's Avonds verbleven we in de John Coull Hut samen met een aantal vrienden van de Mike en Bryan. Daar heeft Tom vis gegeten! Een van die mannen had de dag ervoor ne forel gevangen op Lake Taupo en die daar klaar gemaakt. Het was een gezellige avond met veel brandy, whiskey en pinkes. De uitspraken waren er dan ook naar.
"When is your meat koscher? Muslims point their meat to Mekka and so you guys point it to Jewishalem?" Iedereen dicht vant lachen natuurlijk!

De vierde dag vertrokken we met het hele gezelschap richting Tieke Kainga. Dit was een verlaten Maori site waar we de nacht doorbrachten in hutten. Daar zagen we voor het eerst een possum die onze chocolade wou pikken. We probeerden er foto's van te trekken, maar hij hield niet van de aandacht en liep dan maar weg.

De laatste dag peddelden we naar Pipiriki, waar de Mark ons stond op te wachten. Moe maar tevreden keerden we terug naar onze camping in Taumarunui. Daar staken we fritten en hamburgers a volonte!